اثربخشی روش تصورات ذهنی هدایت شده فردی بر میزان اضطراب و امبد به زندگی در زنان مبتلا به سرطان سینه

این پژوهش به اثربخشی روش تصورات ذهنی هدایت شده فردی بر میزان اضطراب و امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه بخش رادیوتراپی انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی تهران میپردازد. برای انجام پژوهش ابتدا 36 نفر از بیماران داوطلب انتخاب و بهصورت تصادفی در 3 گروه (یک گواه و دو آزمایش) جایگزین شدند. در این مرحله افرادی که براساس اطلاعات جمعیتشناختی با دیگران اختلاف داشتند حذف گردیده و حجم نمونه به 30 نفر رسید. سپس میزان اضطراب و امید به زندگی بیماران یکبار قبل و یکبار بعد از اجرای روش تصورات ذهنی هدایت شده (تلقین آگاهانه مثبت و مستقیم درباره مبارزه با بیماری و بهدست آوردن سلامتی) با شاخص امید هرث و پرسشنامه اضطراب اسپیل برگر ارزیابی شد. با این تفاوت که در این فاصله، مداخلهای در گروه گواه صورت نگرفت، در حالی که یکی از گروههای آزمایش، 7 جلسه و گروه دیگر، 15 جلسه آموزش دیدند. در نهایت برای تجزیه و تحلیل دادهها از محاسبه میانگین، انحراف معیار،تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. نتایج نشان داد که روش تصورات ذهنی هدایت شده درکاهش اضطراب موقعیتی و اضطراب کل و همچنین افزایش امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه مؤثر است (05/0 < 001/0 = p). به علاوه مشخص شد که سطح امید به زندگی افرادی که 15 جلسه از روش تصویرسازی ذهنی استفاده کردند، بیش از کسانی است که 7 جلسه از این کلاسها بهره گرفتند (05/0 < 014/0 = p). ولی از نظر سطح اضطراب موقعیتی (05/0 > 187/0 = p) و اضطراب کل (05/0 > 076/0 = p) تفاوتی بین این دو گروه وجود ندارد.